Het (haar)groeiboekje - fase 1: de big chop

Na jaren van halflang haar, besloot ik twee jaar geleden om mijn haar kort te laten knippen. Nou ja, kort… In een bob. In deze serie neem ik je mee in de verschillende haargroeifases.

Wat vooraf ging

Al van kinds af aan had ik halflang haar. Meestal tot over mijn schouders, soms wat korter, soms wat langer. Toen kwam corona. De kapper was dicht, mijn haar groeide gestaag.

In die periode ontdekte ik - net als vele anderen - de Curly Girl Methode. Eindelijk snapte ik hoe ik mijn pluizige haar kon stylen. Dat ik ‘iets van krullen’ had wist ik, niet wat ik ermee moest.

Omdat ik mijn haar beter ging verzorgen, groeide het steeds langer. Tot ik in 2023 haar tot halverwege mijn rug had. Daar was ik heel blij mee, maar het kostte ook veel tijd.

Bovendien zat er nog schade van ‘voor’ de CGM in de punten. Die krulden dus niet altijd even lekker mee. Toen ik in de zomer zag hoe lang het was gegroeid, kreeg ik een idee.

Wat als ik deze bos haar ga doneren?

De rolmaat kwam erbij, de conclusie was dat ik nog even door moest sparen. Het haar dat je inlevert moet namelijk minimaal 30 centimeter lang zijn. Aangezien ik zelf ook nog wat wilde behouden, besloot ik door te sparen tot het haar in mijn nek zo’n 42 cm lang was.

De big chop

Aan het einde van het jaar was het zover: de schaar ging erin. Mega spannend, want hiervoor had ik nog nooit écht kort haar gehad. Nu ging ik ineens van een bos met lange lokken naar een bob.

Ik besloot om te gaan voor een A-lijn bob. Daarvoor deelde ik het haar op in 3 staarten, zoals te zien is in de derde video van dit blog. De onderste twee staarten waren lang genoeg voor een donatie, de bovenste niet. Dit laatste kwam voornamelijk omdat ik daar al lagen had laten knippen.

Ik had het knipproces niet helemaal goed doordacht, waardoor het schever was dan in het voorbeeld. Tip als je net als ik dik haar hebt: maak meer staarten of knip op nat haar, dan gaat de schaar er makkelijker doorheen.

Eenmaal geknipt was er echter geen weg meer terug, dus: welkom bob!

Maand 1: curl shock

Nou ja, welkom… Het was niet bepaald liefde op het eerste gezicht. Mijn haar had namelijk (lang!) last van curl shock.

In het kort: dit gebeurt soms als je naar de kapper geweest. Als je van nature slag of krullen hebt, merk je waarschijnlijk dat ze vaak dezelfde groepjes vormen.

Als je het haar knipt, verstoor je deze groepjes of curl clumps. Bij alleen het knippen van de puntjes duurt dat misschien een week, maar na een grote verandering heeft het soms langer nodig.

In mijn geval had ik maanden nodig om weer wat slag in mijn haar te krijgen. Dat had ook te maken met andere factoren, maar daarover later meer.

Hoe kwam het dat de curl shock zo lang duurde? Heel simpel: ik heb haartype 2b / 2c. Oftewel: haar met slag. Daarbij vormen de krullen zich vooral onderin. Bovenin is het steiler, vanwege het gewicht van het haar.

Allemaal heel logisch en normaal voor mijn haartype. Zeker naarmate het steeds langer werd, en de haren steeds zwaarder, rekte het haar bovenin verder uit.

Na er zo’n 30 centimeter af te hebben geknipt, bleef echter alleen het haar bovenin over. Je ziet ‘m al aankomen: het haar dat voorheen telkens uitgerekt was. Daardoor waren de krullen ver te zoeken.

Het had tijd nodig voor ze weer terugkwamen. Niet alleen vanwege ‘curl shock’, maar ook omdat ze simpelweg iets te kort waren. Ik heb er hier vaker over geschreven, maar kort gezegd hebben waves lengte nodig om hun vorm te voltooien.

Mijn haar was simpelweg te kort om een mooi krulpatroon te hebben. En toen besloot ik het ook nog erger te maken.

Maand 2: van A-lijn bob naar rechte bob

Die A-lijn bob beviel me namelijk van geen kanten. Koud in de nek (iets wat niemand je vertelt over kort haar) en vooral te tuttig naar mijn zin.

En dus ging de schaar er opnieuw in. Deze keer om de lange stukken voorin gelijk te maken met de achterkant. Het resultaat was een rechte bob.

Omdat ik niet nóg korter wilde gaan, besloot ik deze op één lengte te laten.

Ook dat bleek niet mijn beste beslissing in dit proces. Inmiddels kwamen de waves namelijk langzaam weer terug. Ze hebben echter ook sterk de neiging om samen te klonten. Als dat gebeurt raken ze onderin in elkaar verstrikt, waarna ik een paar uur later vier grote pijpenkrullen heb in plaats van een bos beachwaves.

Als ik laagjes heb, zitten de punten van de waves vaak ver genoeg uit elkaar omdat deze groepsvorming te voorkomen. Of in ieder geval: om meerdere kleinere groepen te vormen.

Op één lengte wilden ze zo graag bij elkaar horen dat er geen beginnen aan was om ze telkens uit elkaar te halen.

Trucs zoals het gebruiken van haarolie om ze uit elkaar te halen of het aanbrengen van haarlak als ik ze uit elkaar had gehaald, werkten allemaal niet.

En dus zat er maar één ding op: terug naar laagjes.

Maand 3: bob met laagjes

En dus schoof ik - na de eerste twee pogingen zelf te hebben ondernomen - aan bij de kapper. Die besloot om het onderste deel op één lengte te houden, zodat de bob mooi dik bleef vallen.

Bovenop kreeg ik een paar laagjes. De kapper dacht hiervoor ook goed mee, omdat mijn doel was om mijn haar weer lang te laten groeien. Met dit kapsel kon ik sowieso een aantal maanden vooruit.

Dit was ook het moment waarop mijn waves weer terugkwamen zoals ik ze kende. Ze begonnen zelfs wat meer te krullen, nu ze zich hadden aangepast aan hun nieuwe lengte.

Toch kon ik zelf niet wachten tot mijn haar weer ging groeien. En dat had te maken met het volgende…

Is kort haar minder werk?

Iedereen had namelijk glashard gelogen over het hebben van kort haar. Hoe vaak hoor je niet dat het makkelijker is, minder werk, sneller mooi zit?

Niet bij mij.

Het wassen kost namelijk precies evenveel tijd als eerst. M’n hoofd is immers niet kleiner geworden, en mijn haar niet minder dik.

Ook het stylen was nog net zo tijdrovend. Misschien duurde het zelfs nog wel langer, omdat ik meer moeite moest doen om er een wave in te krijgen dan toen het nog lang was.

Het grootste nadeel was echter dat ik het vaker moest refreshen en wassen. Waar ik mijn lange haar in een knot, haarclip of vlecht deed als het niet meer mooi zat, was dit met korte lokken geen optie.

Wilde ik dat mijn haar mooi zat, dan moest ik er dus mee aan de slag. Soms betekende dat refreshen, maar vaak koos ik ervoor om het dan maar te wassen.

Eindstand: ik was gemiddeld genomen langer met m’n haar bezig dan eerst.

Waren er dan geen dingen die wel sneller gingen? Jawel hoor. Van klitten had ik nauwelijks last, dus met alleen wat conditioner smolten die weg als sneeuw voor de zon.

Ook het diffusen duurde korter, als was de tijdsbesparing daar kleiner dan ik had verwacht. Mijn gedachte was namelijk: de helft van het haar, de helft van de tijd. De realiteit van eerder dat ik met de helft van mijn haar ongeveer driekwart van de tijd nodig had dan bij lang haar.

Wederom was de gemiddelde tijdsbesteding met een diffuser in de hand per week langer dan voorheen.

Verzorging van een korte bob met krullen

Waren er verschillen in de manier waarop ik mijn waves verzorgde toen ze korter waren? Ja, maar niet heel veel.

Mijn doel was namelijk vanaf het begin om mijn haar weer langer te laten groeien. Verzorging was daarom net zo belangrijk als bij lang haar. Zo niet nog belangrijker.

Om lang haar te krijgen, is het namelijk essentieel dat de punten gezond blijven. Dus geen gespleten of afgebroken stukken, maar gezond haar.

Ik gebruikte daarom bij het wassen altijd een conditioner en leave-in. Voor het diffusen voegde ik bovendien een hittebeschermer toe, zodat de punten niet uitdroogden vanwege de hitte.

Daarnaast gebruikte ik elke maand een bond builder, die eventuele schade kon herstellen. Hoewel de schade waarschijnlijk minimaal was, kon het ook geen kwaad om alles wat wel was ontstaan door het dagelijkse leven, op te lossen voordat het kon splijten of breken.

Tot slot deed ik in de puntjes elke avond wat olie, zodat ze niet uit zouden drogen.

Of deze aanpak werkte, ontdek je in de volgende delen van deze serie. Meld je onderaan deze pagina aan voor de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven!